Τα Ζώα μας... Αργά και Γρήγορα
Sunday, November 02, 2008
So sad
Πέρασαν 5 μέρες για να καταφέρω να γράψω δυο λέξεις χωρις να μουσκέψω το πληκτρολόγιο. Το Ηράκι μου "εφυγε". Ετσι απλά και ξαφνικά όπως ήρθε στο σπίτι μας και την ζωή μας. Ξύπνησε , δεν έφαγε τα ζαμπονοχάπια της, μέχρι να μιλήσουμε κμε τον γιατρό ώστε να την πάμε να την δεί, η καρδούλα της σταμάτησε. . Μέχρι εδώ, δεν μπορώ να γράψω άλλο.
7 Comments:
καλό της ταξίδι...
φανταζομαι πόσο πόνο θα νιώθεις,αλλά σκέψου μόνο πόσο τη βοηθήσατε όταν το είχε ανάγκη..
Τα συλλυπητήριά μου (ό,τι άλλο και να πω είναι περιττό). Όμως, προσπάθησε να θυμάσαι ότι μόνο το σώμα της άφησε, βοηθάει σε τέτοιες στιγμές..
Tα ειλικρινη μου συλληπητηρια.Εχω χασει και εγω ζωακια και ξερω πως ακριβως νοιωθεις...Και εγω οταν χανω καποιο ζωακι κλαιω κι ας ειμαι ανδρας...//Να σε ρωτησω κατι ασχετο:Πως το κανεις και εκει που γραφεις περναει απο κατω η εικονα? Για το μπλογκ ρωταω.Θελω να το κανω κι εγω αλλα δεν ξερω πως...
Παιδιά κι'εγώ θα χάσω το Χοντρό Όνειρο σύντομα.
Ηδη είμαι χάλια.
Απλά ξέρετε τι σκέφτομαι?
Εχω ασχοληθεί τελευταία με τόσε μα τόσες υποθέσεις βασανισμών ζώων που τουλάχιστον είμαι ήσυχη.
Πως τα δικά μας ζωάκια φύγανε μέσα στην αγάπη.
Και τη φροντίδα.
Αν όλα τα αδέσποτα του κόσμου είχαν τέτοιο θάνατο πραγματικά θα ήμουν ευτυχής.
Αυτό να σκέφτεστε...
πως η ¨Ηρα σας και όλες οι Ήρες του κόσμου πήραν τόση αγάπη από τους ανθρώπους που ελάχιστα ζωάκια θα μπορούσαν να διαννοηθούν...
Καλό κουράγιο ρε παιδιά...
Πραγματικα λυπαμαι πολυ... Εχω βρεθει στη θεση σου ουκ ολιγες φορες, κι ομολογω πως το συναισθημα ειναι αβασταχτο..
Αισθανομαι ομως οτι "εφυγε" με μεγαλη αγαπη γυρω της κι αυτο σιγουρα θα πρεπει να σε κανει περιφανη...
Θαυμαζω ανθρωπους σαν εσενα, εμενα, τον γειτονα, το φιλο, το συγχωριανο που ξερουν να μοιραζονται συναισθηματα αυθεντικα με τα ζωα...
Και παλι τα συλλυπητιρια μου... Καλο της ταξιδι...
Σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Δυστυχώς μας λείπει πολύ το κοριτσάκι μας αλλά πραγματικά ξέρουμε πως κάναμε ότι ήταν δυνατό να γίνει. Τα περισσότερα εύσημα ανήκουν στον Δημήτρη Φερλέμη , τον κτηνίατρο μας που πραγματικά έκανε και αυτός τα πάντα για την Ηρα μας. Και του στοίχησε ο χαμός της όσο και σε εμάς.
Γλυκιά μου...τώρα το διάβασα....νομίζω ότι η πατς τα είπε όλα...φιλιά...και αγκαλιά...
Post a Comment
<< Home