Aπο PATHFINDER

Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις κατά τις οποίες το κατοικίδιο μας μπορεί να αρρωστήσει και να μην καταφέρουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και ο κτηνίατρος να εντοπίσει την πηγή του προβλήματος.

Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να χορηγηθεί μια αγωγή σε αυτό η οποία θα επηρεάσει αρνητικά τόσο την ψυχολογία του ζώου όσο και την συμπεριφορά του.

Ειδικοί στην ανάλυση συμπεριφοράς ζώων αναφέρουν πως τέτοια λάθη είναι πιθανόν να συμβούν διότι η αντίληψη μας για τις ανάγκες των ζώων είναι ελλιπής και μερικές φορές εντελώς λανθασμένη.

Ο άνθρωπος συνηθίζει να ταυτίζει τις ανάγκες του με αυτές των ζώων, με αποτέλεσμα να παρέχεται στα ζώα ακατάλληλη ιατρική φροντίδα.

Ένα μονάχα είναι σίγουρο: τα ζώα δεν σκέφτονται και δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όπως ο άνθρωπος και μόνο αν αυτό γίνει αποδεκτό θα είμαστε σε θέση να τα φροντίζουμε με το σωστότερο δυνατό τρόπο.

Ο James Kirkwood, από την Ένωση Πανεπιστημίων Πρόνοιας για τα ζώα, αναφέρει : «Το κεντρικό θέμα είναι η ίδια η άποψη των ζώων για την ποιότητα της ζωής τους».

Πρόσφατα το Ινστιτούτο Έρευνας Ζώων στην Αμερική ξεκίνησε μια έρευνα που αφορά την ψυχολογία των πειραματόζωων. Ο Bernard Rollin, καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο και υποστηρικτής της νομοθεσίας που αφορά την καλύτερη μεταχείριση των ζώων, αναφέρει : «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το θέμα της ποιότητας της ζωής απασχολεί αρκετά τους ερευνητές».

Κάθε ζώο υιοθετεί διαφορετικό πρότυπο συμπεριφοράς και νοημοσύνης, έτσι διενεργείται ένα σύνολο διαφορετικών εξετάσεων για την εκτίμηση της υγείας και της ψυχολογίας του.

Ο σκοπός της παραπάνω έρευνας είναι η απόκτηση της γνώσης έτσι ώστε ο ιδιοκτήτης ενός ζώου και ο κτηνίατρος να είναι σε θέση να λαμβάνουν αντικειμενικές αποφάσεις για την φροντίδα του.

Όλες οι έρευνες αυτού του τύπου, όπως αυτή που έγινε στην Αγγλία από τους Lesley Wiseman-Orr και Jacky Reid, βασίζονται σε μια σειρά ερωτήσεων για την συμπεριφορά των ζώων.

Οι Wiseman-Orr και Reid έχουν σχεδιάσει μια απλή σελίδα ερωτήσεων η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτιμηθεί η κατάσταση ενός ζώου. Η πιο πρόσφατη μελέτη τους αφορά σκύλους που πάσχουν από αρθρίτιδα.

Ένα σύνολο 109 ερωτήσεων, από τις οποίες 13 μόνο αφορούν την εμφάνιση του ζώου, επιτρέπουν στον κτηνίατρο να διαγνώσει την αρρώστια και να χορηγήσει την σωστή αγωγή.

Η ιδέα αφορά στην αντικατάσταση των υποκειμενικών υποθέσεων με αντικειμενικές, αυτό μπορεί να γίνει με τη μέθοδο των επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων.

Ο David Morton από το πανεπιστήμιο Birmingham της Αγγλίας, αναπτύσσει ένα σύστημα για να βοηθήσει τους κτηνίατρους αλλά και τους ιδιοκτήτες ζώων που βρίσκονται στο δίλημμα της ευθανασίας ζώων που υποφέρουν.

Η Françoise Wemelsfelder από το Κολέγιο Γεωργίας στο Εδιμβούργο της Σκοτίας έχει μια διαφορετική άποψη για την μεταχείριση των ζώων. Θεωρεί πως θα πρέπει να αναπτυχθεί ένας μηχανισμός ο οποίος θα ελέγχει την καταλληλότητα του ενδιαιτήματος των ζώων.

Προτείνει στους ερευνητές να μελετήσουν καταγραφές συμπεριφορών ομάδων ζώων και στη συνέχεια να χαρακτηρίσουν τα ζώα αυτά σύμφωνα με τη φυσική τους κατάσταση και τη συμπεριφορά τους σε κάθε περιβάλλον.

Αυτές οι περιγραφές ταξινομούνται σε ένα πλαίσιο σύμφωνα με το πόσο θετικές ή αρνητικές είναι. Με αυτήν την ομαδοποίηση των λέξεων είναι δυνατή η σκιαγράφηση της γλώσσας του σώματος των ζώων που επηρεάζονται από το εκάστοτε περιβάλλον.

Η Wemelsfelder αναφέρει πως σε περισσότερες από 60 μελέτες ζώων οι ερευνητές συμφωνούν στη μεγάλη σημασία της γλώσσας του σώματος των ζώων.

Σε μια μελέτη, η Wemelsfelder ζήτησε από 11 κτηνιάτρους στην Αγγλία να εφαρμόσουν την παραπάνω τεχνική σε φάρμες εμπορίας γουρουνιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ζώα που ζούσαν μέσα σε μικρούς χώρους γεμάτους με άλλα ζώα ήταν δυστυχισμένα.

Η Wemelsfelder αναφέρει ότι πριν από αυτή τη μελέτη τα ζώα απλά χωρίζονταν σε υγιή και άρρωστα.

Η νέα αυτή τεχνική αποκαλύπτει πάρα πολλά πράγματα που σχετίζονται με την αντίδραση των ζώων σε διάφορες καταστάσεις, κάτι το οποίο θα βοηθήσει στην κατασκευή καλύτερων ενδιαιτημάτων.

Η παραπάνω έρευνα θα βοηθήσει επίσης τους κτηνίατρους να ανακαλύψουν σωστότερους τρόπους για την καταπολέμηση διάφορων ασθενειών στα ζώα.

Ο John Bradshaw από το πανεπιστήμιο του Bristol στην Αγγλία, αναφέρει: «Για παράδειγμα, κάποιες θεραπείες μπορούν να επέμβουν στον τρόπο με τον οποίο τα ζώα αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους».

Θεραπεύοντας έναν σκύλο με την χορήγηση αντιβιοτικών είναι πιθανόν να εξοντωθούν βακτήρια τα οποία ζουν μέσα στο ζώο και παράγουν ουσίες, οι οποίες απελευθερώνουν μια συγκεκριμένη μυρωδιά με τη βοήθεια της οποίας ο σκύλος γίνεται αντιληπτός από άλλα ζώα.

«Δεν αποβλέπουμε στην εξαφάνιση της ταυτότητας ενός ζώου προκειμένου να θεραπευτεί,» τονίζει ο Bradshaw.

Η αδυναμία μας να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια των ζώων, οδηγεί στην ανεξέλεγκτη χορήγηση αντιβιοτικών από κτηνιάτρους αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που τα φάρμακα αυτά μπορεί να έχουν στα συμπαθή τετράποδα.

Η Sarah Wolfensohn, επικεφαλής της Κτηνιατρικής υπηρεσίας στην Οξφόρδη, δείχνει ενδιαφέρον στην εξερεύνηση του θέματος που αφορά στον τρόπο με τον οποίο τα ζώα εκφράζουν τον πόνο τους, θέμα το οποίο δεν λαμβάνεται σχεδόν ποτέ υπ' όψιν.

Παρατηρώντας πέντε παραμέτρους που αφορούν την κλινική κατάσταση του ζώου και τον βαθμό που ένα τραύμα επηρεάζει την συμπεριφορά του, υπολογίζεται το πόσο υποφέρει το ζώο, κάτι που μπορεί να ελεγχθεί ανά βδομάδες ή ανά μήνες.

Η έρευνα της Sarah Wolfensohn που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Animal Welfare», μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτόνωση κάποιων εντάσεων που υπάρχουν σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων.

Στην έρευνα της περιγράφει με ποιο τρόπο η μεθοδολογία της μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση του πόνου ανάμεσα στα είδη.

The New Scientist