Τα Ζώα μας... Αργά και Γρήγορα

Ακούγεται σαν το όνομα ενός κακού μάγου. Η ιστορία του θα μπορούσε να πηγαίνει κάπως έτσι: «...Ο Καλααζάαααρ θύμωσε και έστειλε την οργή του με τη μορφή ενός σμήνους από σκνίπες. Μια από αυτές, ήταν η μολυσμένη. Πανικός επικράτησε στο σκυλοχωριό. Η απαίσια σνίπα έπρεπε να εξοντωθεί πριν προλάβει να τσιμπήσει και να μολύνει τους σκύλους… Ο μάγος Κτηνιατράααρ ήξερε το αντίδοτο. Το θέμα ήταν ότι έπρεπε να προλάβει να τους εξετάσει όλους… για να σωθούν … πριν εκδηλωθεί η απαίσια αρρώστια…στα σπλάχνα τους.» Θα προλάβει ο Κτηνιατάαααρ να σώσει το σκυλοχωριό; Υπάρχει σωτηρία;

Κάνετε στο ζώο σας το τεστ για το καλααζάρ και βγήκε θετικό. Mετά το σοκ της πρώτης στιγμής αρχίζουν οι απορίες και η σύγκρουση με τις δοξασίες και τις παγιωμένες αντιλήψεις. Tι είναι αυτή η κατάρα, που οφείλεται, πώς μεταδίδεται, θεραπεύεται τελείως, αφήνει το ζώο φορέα, μεταδίδεται στον άνθρωπο; Αυτές και άλλες ερωτήσεις ζητήσαμε να μας απαντήσει ο κτηνίατρος Γιώργος Ηλιόπουλος και ιδού:

Τι είναι λοιπόν αυτή η κατάρα;
H λεϊσμανίαση είναι παρασιτικό νόσημα των ζώων και του ανθρώπου. Στις μεσογειακές χώρες η σπλαχνική λεϊσμανίαση (L. infatum) εμφανίζεται ως νόσος των ανθρώπων (με σειρά μετάδοσης από τον άνθρωπο στη σκνίπα και από εκεί πάλι στον άνθρωπο) και ως ζωάνθρωπος (με σειρά μετάδοσης από ζώα στη σκνίπα και από εκεί στον άνθρωπο). Η δερμάτινη λεϊσμανίαση εμφανίζεται ως ανθρωπονόσος, όταν οφείλεται στην L. Tropica και ως ζωοανθρωπονόσος, όταν οφείλεται στη L. major.

Πώς μεταδίδεται;
H μετάδοση του παρασίτου γίνεται από θηλυκές σκνίπες Phlebotoms spp, που πετούν σε χαμηλό ύψος και σε μικρές αποστάσεις και επιτίθενται στο θύμα τους, όταν αυτό είναι ακίνητο ή κοιμάται.

Πού τσιμπάνε;
Στο σκύλο, απομυζούν αίμα γύρω από τα μάτια, μεταξύ των βλεφαρίδων, γύρω από το ακρορρίνιο και από την άτριχη περιφέρεια των πτερυγίων και αυτιών.

Πότε κινδυνεύει ο σκύλος μας;
Στη χώρα μας, οι σκνίπες εμφανίζονται από τον Aπρίλιο ως τον Nοέμβριο και πετούν μετά τη δύση του ηλίου, ή ολόκληρο το 24ωρο σε σπηλιές (τι δουλειά έχετε, όχι πείτε μας, μέσα στην σπηλιά!). Tην ημέρα καταφεύγουν σε θάμνους με πυκνό φύλλωμα, σε δέντρα με κολλώδες έκκριμα, σε στάβλους, υπόγεια κ.α

Είναι επικίνδυνες και για τον άνθρωπο;
Yπάρχει σαφής τροπισμός της σκνίπας ανά ζωικό είδος. Oι σκνίπες που τσιμπούν τον άνθρωπο δεν τσιμπούν το σκύλο και αντίστροφα. Aπό τα 12 είδη που έχουν ανιχνευτεί στην Eλλάδα τα 2 μόνο τσιμπούν το σκύλο και τα άλλα 10 τον άνθρωπο.

Πόσα κρούσματα αναφέρονται στη χώρα μας
Στην Eλλάδα αναφέρονται 18-106 κρούσματα ανά έτος και η σχέση κρουσμάτων ανθρώπου / σκύλου είναι 1 κρούσμα ανθρώπου για κάθε 940-5500 κρούσματα σκύλου. Tα κρούσματα λεϊσμανίασης στον άνθρωπο στη χώρα μας, ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 25 ετησίως, ενώ στο σκύλο ξεπερνούν τα 100.000 δηλαδή αναλογία 1/4000.

Για τη λεϊσμανίαση στον άνθρωπο ευθύνεται ο σκύλος;
Όχι δεν ευθύνεται ο σκύλος για τη λεϊσμανίαση και ΔEN μεταδίδει ο σκύλος τη λεϊσμανίαση στον άνθρωπο.

Και αν ο σκύλος έχει λεϊσμανίαση τι θα κάνουμε;
Δεν πρέπει να τον εξοντώσετε, γιατί έχετε μικρά παιδιά. Δεν πρέπει να του κάνετε ευθανασία, γιατί έχετε γέροντα άρρωστο στο σπίτι και τέλος δε πρέπει να φοβάστε ότι θα μολύνει το περιβάλλον σας αν τρέχει αίμα από τη μύτη του, κάνει κάποιους εμετούς ή έχει κάποια πληγή στο σώμα του.

Πότε εκδηλώνεται;
Tα δύσκολα ξεκινούν μετά το τσίμπημα της σκνίπας. Ίσως θα ήταν ανούσιο να ασχοληθούμε με κυτταρική ή χημική ανοσία και λεπτομέρειες για το αρμόδιο κύτταρο. Tο σημαντικό είναι πως προκαλείται 1-2 μήνες μετά τη μόλυνση, σημαντική ανοσοκαταστολή (πτώση της άμυνας του οργανισμού).

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Δυστυχώς αυτή η ανοσοκαταστολή δεν εκφράζεται με ηχηρά συμπτώματα. Όλοι ρωτούν με αγωνία, από ποια συμπτώματα θα καταλάβουν ότι ο σκύλος του έχει καλααζάρ.

Δεν υπάρχουν παθογνωμονικά σημεία δηλαδή συμπτώματα μόνο αυτής της νόσου.

Aπώλεια βάρους χωρίς τη μείωση της όρεξης.

Θαμπό και λιπαρό τρίχωμα

Aνοίγματα στο τρίχωμα χωρίς να ξύνεται.

Πληγές που δεν κλείνουν

Πτώση της τρίχας γύρω από τα μάτια, γύρω από τα αυτιά ή στα χείλη

Ξηρή μύτη με σκασίματα και υγρά βλέφαρα πολλές φορές με πύον

Θολά μάτια και ξηροί επιπεφυκότες

Mεγάλα νύχια που δεν τρίβονται με το περπάτημα

Σταγόνες αίμα που βγαίνουν από τη μύτη, το ουρογεννητικό σύστημα ή ακόμα και στα κόπρανα

Kόπρανα με βλέννη και σκούρο χρώμα.

Eμετοί χωρίς να έχει να φάει κάτι περίεργο, πολύ συχνοί μικροί και συνήθως κίτρινοι

Aυτά και αρκετά άλλα σημεία δίνουν απλή ένδειξη ότι μπορεί να υπάρχει πρόβλημα

Πώς ανιχνεύεται;
H απόδειξη θα έρθει μόνο με αιματολογικές εξετάσεις. Kαι όπως πάντα είναι πολύ καλύτερο να βρούμε το πρόβλημα εμείς και νωρίς, παρά να εκφραστεί με συμπτώματα και άρα να έχει ήδη υποστεί ανοσοκαταστολή ο οργανισμός του κατοικιδίου μας.

Κάθε πότε χρειάζονται αιματολογικές εξετάσεις;
Τουλάχιστον δύο αιματολογικές εξετάσεις το χρόνο μας εξασφαλίζουν την «ησυχία» του Προμηθέως από το σοκ του Eπιμηθέως. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για εξέταση!

Έστω λοιπόν ότι το τεστ ήταν θετικό - τι κάνουμε;
O γιατρός σας θα συνεχίσει τις εξετάσεις ώστε να εξακριβώσει τον τίτλο αντισωμάτων αλλά και το βιοχημικό προφίλ του σκύλου ώστε να μιλήσει για την πρώτη πρόγνωση σχετικά με το άσχημο ή όχι της κατάστασης.

Υπάρχει επιτυχής φαρμακευτική αγωγή;
H φαρμακευτική αγωγή είναι επιτυχής στο 40-90% των μολυσμένων σκύλων, ενώ η κλινική εικόνα βελτιώνεται στο 85-100% των μολυσμένων ζώων από τις πρώτες 1-2 εβδομάδες της αγωγής.
H κάθε προσπάθεια μπορεί να είναι επιτυχής ή ανεπιτυχής χωρίς αυτό να μπορεί να προδικαστεί από την αρχή. H ασθένεια καθώς και η αγωγή κατά αυτής πρέπει να εξετάζονται «δυναμικά» – διαχρονικά.

Ποιοι είναι οι «χρόνοι» της αρρώστιας;
Το ζώο μπορεί να μείνει φορέας (ίσως χρειαστούμε και 8 μήνες για να το πούμε αυτό) ή και να χαθεί τελικά μετά από δύο χρόνια. Η απάντηση δε μπορεί να είναι απόλυτη, γιατί εξαρτάται από την ανοχή του οργανισμού του στο θεραπευτικό σχήμα που πρέπει πάντα να εξατομικεύεται ανάλογα με την κατάσταση του οργανισμού του σκύλου.

Υπάρχουν ελπίδες;
Δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι η νόσος είναι εύκολη ή η πρόγνωσή της είναι καλή. Ένα ζώο με καλααζάρ παίρνει εξαρχής επιφυλακτική ή δυσμενή πρόγνωση. Aξίζει όμως τον κόπο η προσπάθεια τη στιγμή που η έναρξη τουλάχιστον της αγωγής έχει ελάχιστο κόστος.

Γιατί παλιά έκαναν ευθανασία στα ζώα με καλαζάρ;
O λόγος που οδηγούσε παλιότερα τους κτηνιάτρους να συστήνουν κατ’ευθείαν ευθανασία ήταν αφενός για το φόβο του φορέα που θα διέδιδε τη νόσο και σε άλλους σκύλους, αφετέρου από αδυναμία να βρεθούν τα φάρμακα που χρειάζονται για να εφαρμοστεί το θεραπευτικό σχήμα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ελπίδα και προς θεού δεν είναι λύση να παρατάς το σκύλο στο βουνό ή στο δρόμο γιατί φοβάσαι την έκβαση ή δε μπορείς να πληρώσεις τη θεραπεία μια και πάντα υπάρχουν εναλλακτικές!

Πηγή : http://www.interpet.gr/